Á einhver skó númer 42?

Jökulsárhlaup var byrjað og sextán hlauparar, þar á meðal ég, voru staddir í Hólmatungum laust fyrir klukkan 13:00.  Þeir sem hlupu frá Dettifossi voru ræstir klukkan 12:00 þannig að bestu hlaupararnir náðu að fara fyrstu 11 kílómetrana áður en ræst var í Hólmatungum.  Þegar hlaupara í öðru sæti bar að kallaði hann hástöfum á undan sér:  "Á einhver skó númer 42"?  Í ljós kom að sólinn hafði rifnað undan hægrifótarskónum.  "Ég get ekki haldið áfram nema einhver reddi mér skóm númer 42".  Lítil von virtist til þess að úr þessu rættist og litu menn vandræðalegir hver á annan.  Þá heyrðist sagt "Geturðu notað mína?".  Kenndi ég þar rödd Þórarins í Vogum, sem var bílstjóri rútunnar sem flutti hlaupahópinn að rásmarki.  Í ljós kom að Þórarinn var ekki í blankskóm, hvað þá heldur gúmmískóm eða stígvélum, heldur álitlegum svörtum strigaskóm.  Höfðu þeir skóskipti á staðnum þó hlauparinn ætti eftir að hlaupa 21 km í markið.  Þegar hlaupinu var lokið komst ég svo að því að hlauparinn á tvílitu skónum, öðrum svörtum og hinum hvítum, hafði orðið í öðru sæti í 33 km hlaupinu frá Dettifossi.  Hann mun svo hafa skipt aftur á skóm við Þórarinn og kunnað honum bestu þakkir fyrir lánið. 

Mærudagar

Það eru Mærudagar í gangi á Húsavík þessa vikuna, en þeir hafa því miður verið nefndir Húsavíkurdagar og/eða Sænskir dagar.  Orðið Mæra var notað á Húsavík fyrir sælgæti eða nammi.  Það færi vel á því að halda þessu sér-Húsvíska orði á lofti með því að nota það oftar.  Það var að mínu mati ekki nógu gott að hætta að nota Mæru-nafnið á þessum dögum.  Sænsku dagana má halda sérstaklega, en Mærudagar eiga að fá að halda sér. 

Norðanátt út vikuna, eða hvað?

Í langtímaspá fyrir vikuna er gert ráð fyrir norðanátt.  Það voru frekar litlar fréttir.  Norðanátt hefur verið ríkjandi vindátt frá því í apríl hér norðanlands.  Koma svo, sunnanvindar.  Það er gert ráð fyrir viðsnúningi á sunnudag, sem er degi of seint fyrir hið magnaða Jökulsárhlaup.  En það þýðir ekkert að spá í veðrið.  Það er alltaf eitthvað bogið við það hvort eð er.  Í fyrra var alltof heitt í Jökulsárhlaupinu, en í hitteðfyrra nokkuð góðar aðstæður þó súldarloft og létt norðangjóla væri á móti.

Fé án hirðis tímaskekkja á tímum sérhyggju?

Voru samvinnufélögin sem slík orðin tímaskekkja á tímum sérhyggju og einkaframtaks í lok 20. aldar? Félagsformið þreytt með keim af forsjárhyggju? Ekki var nógu vel skilgreint hverjir ættu félögin. Þarna er komið að hugtakinu fé/eignir án hirðis, sem er hin félagslega eign.
Félagsmenn hafa með fórnfýsi og sjálfboðastarfi  staðið fyrir stórum verkefnum í þágu amennings.  Jafnvel með svæðisbundna hagsmuni að leiðarljósi. Það hafa þeir jafnvel gert með sáralítið fé milli handa.  Seinni kynslóðir nutu svo góðs af.  Einstaklingshyggja íslendinga nú á tímum er mikil, en það er gagnrýnivert ef fáir einstaklingar eigna sér arf kynslóðanna með þeim rökum að einhver verði að hirða um hann. Hér vantar haldbærari rök en þau að félagsleg eign sé tímaskekkja á tímum sérhyggju.

Að finna eigendur fyrir fjár án hirðis

Hlutafjárvæðing Sparisjóðs Reykjavíkur og nágrennis orkar tvímælis að mínu mati. Hefur einhver náð að maka krókinn og náð forræði yfir annarra fé?  Það er vel hugsanlegt og þá um leið algerlega siðlaust.   Getur verið að stofnfjáreigendur hafi verið keyptir til þess að afsala sér því gæsluhlutverki sem þeim ber að sinna gagnvart félagslegri sameign eða sjálfseign sem er uppistaða sparisjóðanna? Hvað gengur mönnum til sem segjast leita að eigendum fjár án hirðis? Getur verið að þeim svíði undan þeirri staðreynd eða þá að að þeir skilji ekki tilgang þess, að til skuli vera félagslegt eignarhald af því tagi sem sparisjóðirnir eru grundvallaðir á.  Eða er einhverjar skýringar að finna í því að í gegnum tíðina hefur ekki tekist að uppfæra leikreglur um samvinnufélög og sparisjóði á sama tíma og hlutafélagaformið svínvirkar lagalega og í praksís.  Mun meira síðar.  

Óráðstafað eigið fé - Fé án hirðis

Sérstakan áhuga minn vekja mál þar sem tekist er á um óráðstafað eigið fé samvinnufélaga og sparisjóða.  Og nú síðast Samvinnutrygginga GT, sem stendur fyrir gagnkvæmt tryggingafélag en ekki samvinnufélag.  Þegar kemur að því að ráðstafa hinu áður óráðstafaða fé virðast mörg ljón á veginum.  Vandamálið er langt í frá nýtilkomið, en vandræðagangur hefur ávallt einkennt uppfærslu laga á alþingi sem lúta að samvinnufélögum.  Á sama tíma hefur löggjöf um hlutafélög fallið í kramið.  Miklu meira um þetta síðar.

Laxárdalur á hlaupum

Hljóp ofan úr Mývatnssveit í gær, heim að Laugum, um Laxárdal.  Falleg var náttúran á íslensku sumarkvöldi í þeim fallega dal.  Rykstrókar af mýi stóðu upp af bökkum Laxár svo langt sem séð var niður eftir dalnum.  GPS úrið mældi þetta hlaup 26 km, en það má kalla þetta náttúruskoðun á hlaupum.  Ég hef tvisvar áður gengið Laxárdalinn að vestanverðu og fullyrði að hlaup eru ekki síðri leið til að skoða fegurð náttúrunnar.

Glæsilegar samgöngubætur á Austurlandi

Glæsilegt að setja 1,2 milljarða í veginn um Öxi, sem styttir hringveginn um 60 km. Og ekki er síðra að flýta Norðfjarðargöngum til ársins 2012, ekki vanþörf á.  Góðar fréttir þetta. Síðan má auðvitað velta fyrir sér afhverju nýr samgönguráðherra setti EKKI fé í Vaðlaheiðargöng við þetta tækifæri.