Þynnast enn raðir þingeyinga - stóriðju vantar

Skarpur, blað allra þingeyinga, greinir frá fólksfjöldaþróun í Þingeyjarsýslum á árinu 2007.  Í anda jákvæðrar ritstjórnarstefnu blaðsins og óbilandi bjartsýni Þingeyinga á sjálfa sig (heimótti segja sumir); var greinin samanþjöppuð á næstöftustu vinstri síðu.  Engin tilraun er gerð til þess að túlka tölurnar í fyrirsögn, enda er þróunin í sýslunni nær alls staðar neikvæð, nema kannski í þéttbýlinu á Laugum í Reykjadal þar sem fjölgaði um 8,2%.  Íbúar stærsta sveitarfélagsins Norðurþings, sem nýverið var sameinað úr Húsavík, Reykjahverfi, Kelduhverfi, Kópaskeri og Raufarhöfn, eru  nú 2.970 og með sömu þróun verða þeir orðnir jafnfáir og íbúar Húsavíkur einnar voru um 1980! Þingeyingum hefur fækkað um 2,1% á árinu, sem er meiri fækkun en verið hefur undanfarin ár.  Þingeyingar eru nú einungis 4.964 talsins.

Nú má ekki bíða stundinni lengur eftir því að taka ákvörðun um álversframkvæmdir á Bakka  með vistvænum orkugjöfum sýslunnar.  Það er góð tímasetning einmitt nú þegar hagkerfið snýst hægar,hlutabréfin lækka og ekki má veiða fisk.  En það síðasttalda, aflasamdráttur, hefur verið ein af meginskýringunum fyrir kreppum og samdrætti í efnahagslífi Íslendinga frá stofnun lýðveldisins.  Hinar meginskýringarnar hafa verið olíuverðshækkanir og verðfall á mörkuðum fyrir fisk.

Koma svo.  Sérstaklega ráðherrar samfylkingarinnar.  Ákvörðunin um að styðja stóriðja en stoppa hana alls ekki er bæði réttari og léttari nú í ársbyrjun 2008. 

Gleðilegt ár og gott skaup

Gleðilegt ár!  Skaupið var fínt.  Leikstjórinn stóð sig ágætlega.  Greinilega vanur maður.  T.d. var tempóið rólegt í upphafi til að geta bætt í seinni hlutann.  Auglýsingin fór nærri framhjá mér.  Segi bara eins og gamli maðurinn sem keypti sér líftryggingu fyrir flugferð og lenti svo heilu og höldnu: "Þar fóru milljónir fyrir lítið". (Það var reyndar hundraðkall í hans tilfelli, enda langt síðan).   En það er gömul saga og ný að þeir sem eru í góðu skapi á gamlárs upplifa skaupið skemmtilegt, en hinir neikvæðari/þreyttari sjá ekki spaugilegu hliðarnar. Gagnrýni á skaupið má oft lesa í því ljósi. 

Bloggárinu að ljúka

Þá er bloggárinu að ljúka.  Eins og glöggur maður sagði þá kemur það aldrei aftur til baka.  Ég byrjaði að blogga í aðdraganda kosninga, en hef ekki enn komist á almennilegt flug.  Til þess þarf maður að bæta vinum inn á síðuna og helst tjá sig um fréttir á mbl.is.  Það er víst leiðin til að auglýsa sig upp.  En ég er ekki hættur enn.  Góðir hlutir gerast hægt og mér líst vel á mig hér í Bloggheimum.  Bloggið er komið til að vera og á bara eftir að þróast til betri vegar.  Gleðilegt nýtt bloggár.

Heilsurækt skapar atvinnu og bætir lífsgæði

Garpurinn Jón Ármann Héðinsson hefur skrifað nokkuð á umræðuhorni Skarps (og e.t.v. víðar) um viðskiptatækifæri fyrir Þingeyinga.  Nefnilega Heilbrigðisþjónustu fyrir offitusjúklinga og alla þá fjölmörgu íslendinga og vesturlandabúa sem hafa gengið nærri heilsu sinni með röngu mataræði og hreyfingarleysi.  Auk offeitra mætti t.d. nefna hjarta- og lungnasjúklinga, sykursjúka og þunglynda. En mæli Garpurinn manna heilastur.  Hann er gamall í árum talið en ungur í anda og sýn hans á möguleika héraðsins til að gera það gott í heilsutengdri ferðaþjónustu er skýr.  Ég á ekki von á öðru en að "trendið" verði áfram í átt til heilbrigðs lífeyrnis, hreyfingar og hollustu. Ég tek undir það með Garpinum Jóni að þessi starfsgrein gæti veitt hundruðum manna vinnu og hundruðum þúsunda bætt lífsgæði.  Þarna er viðskiptatækifæri sem á að skoða betur. 

Þögnin ein þrumar?

Athygli mína vekur hversu vel Jóhannes Sigurjónsson kemst frá deilum og viðkvæmum málum á Húsavík.  Í nær 30 ár er hann búinn að skrifa í litlu samfélagi og er snillingur í því að komast hjá ill- og eða ritdeilum með skrifum sýnum.  Það var því með nokkurri eftirvæntingu sem ég beið eftir Skarpi í dag, föstudaginn 23. nóvember.  Ljósvakafjölmiðlarnir og blöðin höfðu alla vikuna sagt frá djúpstæðum ágreiningi kennara við skólameistara Framhaldsskólans á Húsavík.  Ekkert birtist um málið á Skarpi.is, en í Skarpi sjálfum skrifar ritstjórinn með sínum lipra penna undir fyrirsögninni "Þögnin ein þrumar"; án þess að særa nokkurn meira en orðið er og án þess að bæta neinu við það sem þegar hefur komið fram.  Meining ritstjórans er alla vega skýr: Núna er ekki hægt þegja bara!  Þess má vænta að þögnin verði rofin, hvort sem það gerist í stjórnsýslunni eða fjölmiðlum.     

Látra-Björg um Reykjadal

Fræg er vísa Egils Jónassonar frá Húsavík um Raufarhöfn:  "Farðu í rassgat Raufarhöfn" o.s.frv.  Svipaða umsögn annars skálds fann ég á Netinu.  Vísan heitir Reykjadalur og höfundurinn er Látra-Björg. Vona að birting hennar hafi ekki áhrif á afstöðu nokkurs kjósanda í sameiningarkosningum sveitarfélaganna Aðaldælahrepps, Skútustaðahrepps og Þingeyjarsveitar næstkomandi laugardag.   Vísan er svona:

Reykjadalur er sultarsveit,

sést hann oft með fönnum,

ofaukið er í þeim reit

öllum frómum mönnum.

                 Látra-Björg

Breytist búsetuþróun með upplýsingatækni?

Nú standa yfir kynningarfundir vegna sameiningakosninga í þremur sveitarfélögum í Suður-Þingeyjarsýslu.  Sveitarfélögin eru Aðaldælahreppur, Skútustaðahreppur og Þingeyjarsveit.  Eins og við mátti búast sýnist sitt hverjum.  Íbúar á öllu þessu svæði munu vera 1500-1600 talsins.  Tvær helstu breytingar sem von er á á svæðinu eru álver á Bakka við Húsavík og göng undir Vaðlaheiði.  Að mínu mati eru einmitt 3 atriði sem ráða mestu um að snúa neikvæðri búsetuþróun á landsbyggðinni við.  Þau eru:  1) Atvinnuuppbygging, 2) Hefðbundnar samgöngur og 3) Netið og upplýsingatækni, sem kalla má samgöngur 21. aldarinnar. 

Hið síðasttalda atriði hefur ekki fengið nægilegt vægi hingað til, sem gæti skýrst af því að kynslóðin sem er við völd í dreifbýlinu hefur ekki alist upp við þessa tækni, en yngri kynslóðin er flutt burt.   Helsta ástæða þéttbýlismyndunar á 20. öldinni var sú að vinnuafl vantaði í fiskvinnslu og sjávarútveg út við ströndina á sama tíma og tæknin leysti þreyttar hendur af hólmi í landbúnaði.  Nú er mikið vatn runnið til sjávar og vinnuframlag, verslun, þjónusta og menntun fer í auknum mæli fram á Netinu.  Þar liggja tækifæri dreifbýlsins.  Að fólk kjósi að lifa í náttúrulegu umhverfi en ekki manngerðu og geti rekið erindi sín, stundað vinnu eða nám í gegnum Netið.  Það kemur að því að þetta "trend" lyftir dreifbýlinu til vegs og virðingar á ný.

Skólaheimsóknir í Minnesota

Vikuna 21.-28. október var ég á ferðalagi í Minnesota USA með starfsfólki Framhaldsskólans á Laugum.  Erindi okkar var að kynnast skólastarfi með tilliti til þess þróunarverkefnis, sem hófst í fyrra að Laugum.  Þeir skólar sem við heimsóttum lögðu mikið upp úr námsaðferðinni "Learning by doing" líka nefnt "Discovery based learning" eða á ylhýra málinu "Uppgötvunarnám".  Skemmst er frá því að segja að við lærðum heilmikið um aðferðafræðina þessa viku sem við stöldruðum við í Minnesota.  Þessar skólaheimsóknir eru gott innlegg í þá þróunarvinnu sem stendur yfir á Laugum.

Bernskubrek og félagshyggja á barnskóm

Í blaðaviðtali segir Jón Sigurðsson, fv. ráðherra, að atburðarásin í Orkuveitumálinu þar sem borgin féll skrifist á fljótfærni og reynsluleysi borgarfulltrúa Sjálfstæðisflokks.  Jón lætur hafa eftir sér að: "Fulltrúar Sjálfstæðisflokksins hafa látið tilfinningar og skapsmuni hlaupa með sig í gönur...  þetta er bernskt, vanþroskað upphlaup og vandræðalegt orðagjálfur.  Þeir eru í uppnámi og verður áreiðanlega fyrirgefið það....  Þetta er gott fólk sem líður illa.  Við vorkennum því." Þetta er raunsönn lýsing hjá Jóni, en þarna fá sjálfstæðismenn kaldari kveðjur frá Jóni en fyrir alþingiskosningarnar í vor . Að mínu mati var Jón Sigurðsson frambærilegri en flestir eða allir frambjóðendur í Reykjavík.  En hann mátti aðgreina Framsókn betur frá Sjálfstæðisflokknum.  Hann gerði ekki nóg til að skerpa félagslegu hliðarnar þá 9 mánuði sem hann var formaður Framsóknar í aðdraganda alþingiskosninga.  Nú sér hver maður að  þá átti Jón auðvitað að gera það sem Björn Ingi gerði í síðustu viku; að venda flokknum í átt til félagshyggju.  Ef Jón hefði lagst á vinstri arminn fyrir kosningar væri pólitíska landslagið meira í átt til samvinnu, en græðginnar sem einkennir það í dag. Auk þess hefði Jón hlotið örugga kosningu sjálfur. 

Geir þarf ekki að vera alveg gáttaður á Birni Inga

Af hverju var Geir H. Haarde svona hissa á framkomu Björns Inga við Vilhjálm þegar  hann sleit meirihlutanum í borginni?  Er ekki rétt munað hjá mér að hann hafi sjálfur breytt eins gagnvart Jóni Sigurðssyni eftir alþingiskosningarnar í vor?